"Znasz to?
żyjesz snem, a potem się budzisz...
tak po prostu"

Bezsilna opada znowu do swojego świata
- jak w każdy inny dzień
- nie bierze słów na serio
- które nauczyciel obojętnie rzuca
Bezradnie zabłądziła i szybko:
- śnieg wieje przez okno do klasy
- ona upada ciągle głębiej
- dopóki dzwonek nie podniesie jej spojrzenia

Nikt cię nie słyszy.
Nikt cię nie widzi
Z lodowej wieży słychać twój krzyk o pomoc
- Nikt cię nie słyszy -Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
- Każdy tutaj zamarza -Każdy tutaj przegrywa

Bezbronna kładzie sie na łóżko i płacze
- Za dużo nacisku ze wszystkich stron
- Kłótnie rodziców
- i nikt nie potrafi dokończyć tej gry
Świat pozostaje takim jakim był ,a jej jest zimno
- Ona sie boi odmówić
- Nie może tak wielu spojrzeń swoich kolegów ze szkoły
- już nigdy więcej znosić

Nikt cię nie słyszy.
Nikt cię nie widzi
Z lodowej wieży słychać twój krzyk o pomoc
- Nikt cię nie słyszy -Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
- Każdy tutaj zamarza -Każdy tutaj przegrywa

Ona już nie mówi
Bo nikt jej nie rozumie
Jej nadzieja umarła,
bo zima nigdy nie odejdzie

Ona ma już dość ciągłej gry
Ona ma już dosyć uczucia nienawiści
Ona wybucha - ucieka
Potyka sie o lód i śnieg
I krzyczy do boga:" Możesz mi wybaczyć??"

Nikt cię nie słyszy.
Nikt cię nie widzi
Z lodowej wieży słychać twój krzyk o pomoc
- Nikt cię nie słyszy -Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
- Każdy tutaj zamarza -Każdy tutaj przegrywa