Były czasy gdy zbój,
czcił swój ciemny znój,
rozbój chlebem powszednim był dlań.
Plądrować i grabić,
jak trzeba i zabić,
umieliśmy to bez dwóch zdań!
Nagle przylazł ten kiep,
wziął nas na ckliwy lep
i w balona nas zrobił, ot co!
Czas zebrać się znów
i wyruszyć na łów,
mówi mi to wewnętrzny mój głos.

A więc: Tak czy nie?
Ja to wiedzieć muszę, chcę.
Pytam grzecznie czy: Zaufacie mi?
Tylko ja znam dobrze zapach krwi!
Jesteś zbój czy tchórz?
Co portkami trzęsie już.
Wolicie kogoś kto się jak gałązka gnie,
czy wolicie mnie?
Gadać: Tak czy nie?

-My niecni do cna...
-Tak umieliśmy atak.
-Po wieś nawet zła niosła się wieść.
-Zbój zbijał swój zysk,
tak nikczemnie jak wilk.
Kassimowi powiedzmy więc: Cześć!
-Potem mydłek nas zwiódł,
z naszych łupieckich dróg,
obrastamy tu w tłuszcz oraz łój
snując blade marzenia.
Czas odnaleźć korzenie,
ty zbója się bój i się zbrój!

A więc: Tak czy nie?
Jesteś trusia czy Król Lew?
Oto przyszedł ktoś,
kto wasz zmieni los.
I napełni wam wychudły trzos.
Jesteś wróg czy druh?
Wrogów ja rozbijam w puch!
Ja znam złodziejski fach,
niech zginę jeśli łżę.
Złoto czeka was,
no więc: Tak czy nie?

-Obrobimy się w mig w Agrabahu.
-Odwiedzimy też banki w Paris.
-Oj ale najedzą się strachu...
-Gdy wpadniemy i stuk puk do drzwi!

No chłopaki! Za mną!
A więc: Tak czy nie?
Krzyknij ten, co woli mnie. - Hej!
Więc chcecie za mną iść
i zaufacie mi?
-Znów opłaci nam się z prawa drwić.
-A więc: Nie czy tak? Albo pływasz
alboś wrak!
Ze mną trzymaj lub
gdy chcesz nadymaj się.
-Złoto czeka nas!
Rusz głową póki czas!
No więc: Tak czy nie?!