Biegnę za Tobą
w białej sukience jak we mgle
mgła jak westchnienie,
ma w niepokoju swój sens.

Potykam się
wciąż Cię goniąc
i w przezroczysty wierząc cień
Wymyślać Cię chcę,
Nie da się wyrosnąć z Ciebie.

Mam pantofelki,
Coraz mniej ważą z każdym dniem.
Kiedyś mówiłam,
Że nosić je zawsze chcę.

Potykam się,
Wciąż cię goniąc
Mogę w za małych butach biec
W złudzeniu trwać,
Że wciąż można zmieścić się w dawne ja.

W bańce mydlanej
Może się zamknąć każda baśń
W bajkę o Tobie
Nikt nie uwierzy i tak

Potykam się
wciąż Cię goniąc
Czuję codziennie ten sam dreszcz
To wcale nie mniej
oglądać świat odbity w swoich łzach …