Duszno jej od bezdusznych słów – nie będzie dobrze
Spokój w tabletkach – niech nie kłują szpilki wspomnień
Serce na dłoni chciała dać
Lecz zgniótł je i wycisnął płacz
Nie kocha ten, kto nie chce kochać nieprzytomnie

Takim jak my, co się nie boją słów „dla Ciebie”
Co w każdym „nie” dostrzegą „tak” i wierzą w niebo
Los daje łzy, lecz tylko po to, by je suszyć
By z nich się wzięła nowa miłość – jak kryształ soli na dnie duszy

On przeszedł przyspieszony kurs rozstań na zawsze
Przez szklankę z whiskey z rezygnacją w przyszłość patrzył
Lepiej nie myśleć, zwykła rzecz
Czasem się nie da więcej znieść
Gdy zna się światło, ciemność razi jeszcze bardziej

Takim jak my, co się nie boją słów „dla Ciebie”
Co w każdym „nie” dostrzegą „tak” i wierzą w niebo
Los daje łzy, lecz tylko po to, by je suszyć
By z nich się wzięła nowa miłość – jak kryształ soli na dnie duszy