To co mnie boli, a ciebie dopieści,
to się w mej głowie już w ogóle nie mieści.
To co mnie śmieszy, ciebie to smuci,
czy jeszcze kiedyś, kiedyś to wróci.

Ale ja, ja już wiem, że trzeba zmienić się,
że trzeba zagrać w grę z moim życiem, z moim życiem.

Pewnie znowu, znowu zapaliłeś,
pewnie znowu za wiele wypiłeś,
pewnie znowu zatkało cię,
pewnie już nie kochasz mnie.

Ale ja, ja już wiem, że trzeba zmienić się,
że trzeba zagrać w grę z moim życiem, z moim życiem.

A czemu tak jest? Tych kilka miejsc
jest tak obrzydliwie smutnych?
Jak czarny pies po ulicy włóczę się,
nie mam już domu i nie mam po co wracać się.

Znowu odpalam kolejną faję,
znowu od ciebie po łbie dostaję,
znowu na mnie się wydzierasz:
"gdzie ty się całymi dniami poniewierasz?".

Ale ja, ja już wiem, że trzeba zmienić się,
że trzeba zagrać w grę z moim życiem, z moim życiem.

A czemu tak jest? Tych kilka miejsc
jest tak obrzydliwie smutnych?
Jak czarny pies po ulicy włóczę się,
nie mam już domu i nie mam po co wracać się.