Po ścieżce, co biegła przez pola kwitnące, kaczor kaczuszkę prowadził za rączkę, wśród maków czerwonych, co do nich mrugały i kłaniały się. Kaczuszka do ojca tak rzekła: "Papa, czy zdobyć czerwony mak łatwo się da?" (mówione)

"Niełatwo go zdobyć, kaczuszko" - rzekł na to papa.
I potem dodał jedząc liść sałaty:
"Bądź mądra i posłuchaj swego taty:

Kaczuszko, wiesz, maki są tak duże, duże duże,
a ty masz krótkie nóżki,
jak zwykle u kaczuszki.
Kaczuszko, wiesz, maki są czerwone tak jak róże,
kaczuszki są nieduże i tak już w życiu jest."

Przy ścieżce, co biegła przez pola kwitnące, mak ujrzał małą kaczuszkę na łące, i trudno uwierzyć, pokochał ją ze wszystkich sił, bo też młody był. Mak zaraz mamusię zapytał: "Mama, czy zdobyć kaczuszkę tę łatwo się da?" (mówione)

"Niełatwo jest zdobyć kaczuszkę" - odrzekła mama.
"Bo jeśli byś kaczuszkę wziął za żonę,
to cały świat zapytałby zdziwiony:

Kaczuszko, wiesz, maki są tak duże, duże duże,
a ty masz krótkie nóżki,
jak zwykle u kaczuszki.
Kaczuszko, wiesz, maki są czerwone tak jak róże,
kaczuszki są nieduże i tak już w życiu jest."

Aż kiedyś, już nie wiem, ot gdzieś w końcu wiosny - każdy z nas przecież miał romans miłosny - wziął mak malutką kaczuszkę w ramiona i pobrali się. Lecz zaraz niedługo, zesłane gorącem kosiarze skosili kwiaty na łące i tylko wspomnienie zostało po makach kwitnących. (mówione)

"Kaczuszko, nie bądź taka zapłakana,
ja także byłem kiedyś zakochany,

lecz wiesz przecież maki są tak duże, duże duże,
a ty masz krótkie nóżki,
jak zwykle u kaczuszki.
Kaczuszko, wiesz, maki są czerwone tak jak róże,
kaczuszki są nieduże i tak już w życiu jest.

Kaczuszko, wiesz, maki są tak duże, duże duże,
a ty masz krótkie nóżki,
jak zwykle u kaczuszki.
Kaczuszko, wiesz, maki są czerwone tak jak róże,
kaczuszki są nieduże i tak już w życiu jest.

Kaczuszko, wiesz, maki są tak duże, duże duże,
a ty masz krótkie nóżki,
jak zwykle u kaczuszki.
Kaczuszko, wiesz, maki są czerwone tak jak róże,
kaczuszki są nieduże i tak już w życiu jest."