Zatańczmy jeszcze czasem
jak za dawnych, dobrych dni,
to, co było, minęło, nie ma nic,
prócz pustej przed nami drogi
i wspomnień, które wygasły.

Zapamiętaj moją twarz
i księżyca lico blade,
gdyśmy szli, za młodu, nad jezioro,
by nagie ciała w tafli tej skąpać
i mieć co wspominać po latach.

Zatańczymy jeszcze kiedyś
jak za dawnych młodu dni,
nasze serca znów rozgrzeją w sobie żar.
Znów zaświta dzień radosny,
a my będziem przy ognisku wódkę pić.

Zatańczymy, słowo daję,
jeszcze przyjdzie na to czas,
poloneza jak w liceum, albo polkę.
To ostatni będzie taniec,
potem sen bezdenny da nam spać.