Pozwolisz mi, że zaśpiewam to
Co w sercu mym noszę po kryjomu
Chcę abyś do mnie choć raz uśmiechnął się
Nie wiem czy też na ziemi gdzieś zdarzyło się to komuś
Aż słów mi brak, tak bardzo w świat twój pragnę wejść

Dialog...
- Eryku!... Czy ty to robisz specjalnie?
Czy codziennie muszę umierać ze strachu?
- To ona! Uratowała mnie. A jak pięknie śpiewała...
Ona ma najsłodszy w świecie głos.
- Eryku, za wiele się nałykałeś morskiej wody.
Chodźmy do domu. Chodź, Maks!

- Najlepiej będzie jak o tym zapomnimy.
I nie dowie się król. I ty nie powiesz, i ja nie powiem.
I uratuję głowy.

Choć nie wiem skąd i nie wiem jak,
Lecz wiem, że coś się już zaczyna
Nadchodzi dzień
Ten w którym mnie
Wasz przyjmie świat!