NARRATOR:
Gdzieś w miasteczku przy pałacu, w wielkim domu koło młyna
W małej izbie, gdzieś na strychu żyła piękna raz dziewczyna
Gdy wstawała tuż przed świtem, pracowała w pocie czoła
By wykonać każdą pracę nim macocha ją zawoła
Bo sierotką była biedną i Kopciuszkiem przezywaną
Zdana na macochy kaprys, tak sprzątała co dzień rano
Raz przyjechał goniec dworski, z listem gdzie był znak korony
By zaprosić na bal panny, młody książę szuka żony

KOPCIUSZEK:
Zła macocha i jej córki wyruszyły na pałace
Przed odjazdem zostawiając Kopciuszkowi nowe prace
Wtem przybyła dobra wróżka, by sierotce pomóc mocą

WRÓŻKA CHRZESTNA:
- Przygotuję Cię do balu, tylko wróć tu przed północą!

Ref
Wróżka tak czaruje nocą
że dynia staje się karocą
Myszka staje się rumakiem
Kot – woźnicą z długim frakiem
Suknię wyczaruje z piórek
W złoty diadem zmienia sznurek
A z kropelek rosy wszelkich
tworzy szklane pantofelki

NARRATOR:
Gdy zjawiła się na dworze oniemieli wszyscy wokół
Zauroczył się nią Książę nie odrywał od niej wzroku
Tak Kopciuszek w pięknej sukni tańczył z księciem do północy
Zegar wybił, więc wybiegła zanim czar nie stracił mocy

WRÓŻKA CHRZESTNA:
Jednak biegnąc tak z pałacu wtem potknęła się Sierotka
i zgubiła pantofelek gdzieś na pałacowych schodkach

Ref.
A czar zniknął po północy
I już dynia jest z karocy
Rumak znów się zmienił w myszkę
Już znikają czary wszystkie
Suknia się rozwiała w piórka
Znika diadem wprost ze sznurka
Tylko z rosy stu kropelek
Został szklany pantofelek

NARRATOR:
Książę z pantofelkiem jeździł, chcąc odszukać dom Kopciuszka
Jednak się nie mogła zmieścić w pantofelku żadna nóżka
Wreszcie przybył w dobre miejsce i ubrała go sierotka
Nie śmiał nawet śnić Kopciuszek, że ją szczęście takie spotka
Wnet wesele się odbyło, jak to bajkach jest możliwe,
życie odtąd miał Kopciuszek bardzo długie i szczęśliwe.