(Em)Mój miły IcełBme
już nEmie bój się nBmocy
Em ludziom w Bmoczy patrz, A 
w miasteczkuD Bełz.
 BmMinęło tDyle lat,
 harmBonia znów Emgra,
 obłokiBm płyną w dal,
znów Emtoczy się Bmświat.
 Wypiękniał nasDz Bełz,
 w ogrAodach, na Dgrobach bez.
 Nikt Anie chce pamDiętać,
 nikt Bmnie chce znać Emsmaku łez.
 EmI tylko gdy śpisz,
 samotny iBm sam,
 i tylko gdy Emśpisz,
Bm płyniesz, ginieszF# tam...
 Gdzie tata Emi mama
 przy tobie sąBm znów
 i czule pilEmnują
 malBmutkich twych F# snów.
- Bm
Miasteczko Bełz,
 kochEmany mój BmBełz.
 W porEmanne gazBmety ubrEmany
 spoBmkojnie się Embudzi BmBełz

Łagodny świt
w zwyczajnych dni rytm,
w niedziele bezpieczna
nad rzekę wycieczka
i w krzakach szept.
 DA w piekGarni pDachnie chGleb,
 koń nad Dowsem Aschyla łDeb.
D ZakocGhanym nDieba doGmść,
 tylko cDicho gAwiżdże kF# toś.

Miasteczko Bełz,
main sztetełe Bełz.
Wypłowiał już tamten obrazek,
milczący, płonący Bełz.

Dziś, kiedy dym,
to po prostu dym.
Pierścionek na szczęście,
w przemyśle zajęcie,
w niedzielę chrzest.

Białe ziarno, czarny mak,
młodej żony słodki smak.
Kroki w sieni... nie drżyj tak,
to nie oni. To tylko wiatr...

Miasteczko Bełz,
kochany mój Bełz.
W kołysce gdzieś dzieciak zasypia,
a mama tak nuci mu:

Zaśnijże już
i oczka swe zmruż.
Są czarne,
a szkoda, ze nie są niebieskie.
Wołałabym...

Zaśnijże już
i oczka swe zmruż.
Są czarne,
a szkoda, ze nie są niebieskie.
Wolałabym...
Tak jakoś...