W cieniu katedry przenikają się
Zwątpienie i wiara, smutek, miłość, gniew
Pasja i kamień w górę wzniosły ją
Bibliotekę uczuć, sanktuarium ksiąg
Ileż to historii zna jej każdy mur
A ile marzeń spadło wprost na bruk
Ile łez szczęścia zmyło wielki żal
Ilu straceńców znów przygarnął świat
Ilu nas

Miłość wieczna jest
Nic nie zburzy jej (o nie!)
Miłość wieczna jest
Nic nie zburzy jej

W cieniu katedry posłuchaj jak
Wczoraj i dzisiaj w jedno splata czas
To co minęło
Obok nas tu jest
Co dziś zgubione
Jutro znajdzie się
Jeśli tego chcesz