Z miłości do Ciebie
nauczyłem się zachwytu
Uwierzyłem w złoto gwiazd
Zachód słońca w zachwyt wprawiał mnie
Z miłości do Ciebie nauczyłem się czułości
Uwierzyłem w ciepło gwiazd
I, że można obłaskawić czas
Teraz znowu świat jest błotem
Drzewa to są rzeźby z próchna
I znów rankiem mą ciszę szarpie ptak
Z miłości do Ciebie nauczyłem się niewiary
Chociaż tylko jeden Bóg
Tak z uczucia mego zakpić mógł
A teraz znowu świat jest błotem
Drzewa to są rzeźby z próchna
I znowu rankiem mą ciszę szarpie ptak
Z miłości do Ciebie nauczyłem się niewiary
Chociaż tylko jeden Bóg
Tak z uczucia mego zakpić mógł