W taką noc pragnę choć jeden raz zatopić się,
Myśli bieg wrócić chcę i daleko płynąć gdzie,
Mogę wreszcie zgubić przestrzeń i do dna zatracić się,
W głębi siebie znaleźć przystań, schować się.

Jestem tam, widzę jak taflę szkła przecina sen,
Spadam w dół, nie mam już siły by utrzymać ster.
Może wreszcie znajdę przestrzeń i od dna odbije się,
Z głębi duszy złowię wszystko to co chcę.

Nie będę chować się,
Za daleko myślę, lecz znowu spojrzeć boję się,
Tak daleki tamten brzeg, a na fali płynąć chcę,
Za daleko niesie mnie, marzeń nurt zbyt szybki jest.

Boję się, że ten sen tylko w myślach sprawdza się,
Ale wiecznie marzyć chcę.