Z zachodu zmrok się skrada powoli
W trwożnym bezruchu stoją drzewa
Tylko odgłosy pradawnej trwogi
Pną się lękliwie w burzowe niebo

Pola zalane długim cieniem
Wiatr kładzie zboże, łamie drzewa
W chatach czekają z cichym westchnieniem
Czy wzejdzie słońce, zwali się niebo

Gdzie się nie spojrzysz tam wichura
I wszystkie drogi zlane deszczem
I niebo skute w czarnych chmurach
Głodne złe kruki wołają jeszcze…