Kiedy ludzie przestali wierzyć w cokolwiek
Wszędzie był dobrobyt, i miłość, i szczęście
Ludzie sami stworzyli raj na Ziemi
I mieli wszystko, czego można chcieć.

Nie spodobało się to bogu, który chciał
By wszyscy oddawali jemu cześć
Chciał mieć władzę nad wszystkimi ludźmi
Postanowił zniszczyć ludzki ród
Wymordować, spalić, zgwałcić, zgnieść
By nie zostało nic...

Powróciły lęki, strachy i cierpienie
Powrócił terror znany sprzed lat
Powróciła fałszywa religia
By bez powodu zniszczyć nasz świat

Wszystkie absurdalne rzeczy
Znów zaczęły mieć sens
Zaczęto znów wierzyć w sens cierpienia
Zaczęto wierzyć w miłość sprawcy zagłady
W miłość, która nigdy nie istniała

Ziemia niegdyś żywa martwa już
Wszystkie ciała obrócone w proch
Teraz nikt nie spełni już swych marzeń
Teraz wszyscy w piekle smażą się
W piekle stworzonym przez boga
Słychać jęki, płacze skowyt krzyk.

Kiedy to widzę, to myślę -
Kim tak naprawdę jest bóg?
Czy można zarazem czuć trwogę i miłość do kogokolwiek?
Czy można zarazem mordować i kochać?
Niszczyć i naprawiać?