Ref.E: Po cóż miłość, gdy nie ma nikogo,A kto by ją przyjął sercem wdzięcznym?
BPo cóż miłość i życie – jej owoc,A jeśli samotność dBuszę dręczy?

1.E Tak wzdychał Pan Bóg zadumany,C#m myśląc o świecie i o sobie
KBochać to także być kochanym i z tchnienia tego stAał się człBowiek

Ref.

2. To tamten list nienapisany, suche milczenie bez natchnienia
Wieczór miłością nienazwany, łzy nieznające zapomnienia

3.E Ciche szeptanie do nikogo i C#mjedna szklanka wciąż na stole
I lAęk, że trzeba zostać sobą,B gdy to, co własne mAoże bBoleć

4. To bal szalony manekinów, świat dwóch wymiarów: ja i reszta,
Miłość dla siebie – więc bez sensu, bo szczęście samo nie chce mieszkać

Ref.

5. Tak wzdychał człowiek zadumany, Bóg słyszał prośbę w jego słowie
Kochać to także być kochanym, na ziemię płaczu zstąpił Człowiek

6. LEulajże JezAuniu, mBoja perAełkEo, lEulaj ulubiAone Bme pieścidAełkEo
LEulajże C#mJezuniu, lAulajże lulBaj, Ea Ty Go MatAulu w płBaczu utulEaj