Bywało tak, tak jakby czegoś mi brak, gdy telefon od przyjaciela
Za chwilę już miasta zmrożony haust, noc całą rozpromieniał
Tak trudno to zrozumieć, a chyba trzeba umieć
Zapomnieć tamto i po prostu żyć, po prostu dalej żyć
Ona to wie, myśli tak - mówi nie, ty nie wiesz co robić masz
Znów mieszasz mgłę, w pustym już szkle, lecz wiesz, że radę dasz
Tak trudno to zrozumieć, a chyba trzeba umieć
Zapomnieć tamto i po prostu żyć, po prostu dalej żyć
Tak trudno to zrozumieć, a chyba trzeba umieć
Zapomnieć tamto i po prostu żyć, po prostu dalej żyć
A gdy ci się zgodzą sny z życiem twym, telefon milczy śpiący
Lecz gdzieś tam niepewność jest, bo przecież wiesz, że wszystko się kończy
Nie trudno to zrozumieć, po prostu trzeba umieć
Zapomnieć wszystko i spokojnie żyć, po prostu dalej żyć
Nie trudno to zrozumieć, po prostu trzeba umieć
Zapomnieć wszystko i spokojnie żyć, po prostu dalej żyć
Wciąż bywa tak, czasem czegoś mi brak, więc telefon do przyjaciela
Za chwilę już miasta zmrożony haust noc całą rozpromienia