Kasztany z Emdrzew strąDcaja mali Emchłopcy,
pożółkłe liście Dniesie drogą Gwiatr,
jesiennym Dmchłodem Eidziesz E7przesiąkAmnięty
i przez to F# bardziej zszarzał F#7 cały Bświat. B7

Ostatnie kwiaty więdną na balkonach,
zasypia wcześniej w bramie nocny stróż
i stare domy stoją przemoknięte,
na pustych Emoknach Bosiadł B7ciężki Emkurz.

Ty Cchcesz jesieni pełnej słońca,
Em z wiatrem, który liście strąca,
C choć za chwilę cię przykryje
Em śniegu zimna biel.
I Cżycie ciężko jest odmienić
Emwsród szarych dni i serc kamieni.
ZaF# pytaj się człowieka F#7 obok -
B - może on coś B7wie?

Kasztany z drzew spadają nam pod nogi,
pożółkłe liście niesie drogą wiatr,
przechodnie idą, tuląc się do płotów,
zziębnięte twarze kryjąc w fałdach palt.

Jadące auta przecierają oczy
i woda spływa z ich gumowych rzęs,
i coraz ciemniej robi się na dworze,
i wszystko to ma swój jesienny sens.
I wszystko B7to ma Bswój jeB7sienny Emsens.