Gdy boli ciebie dusza
Jak sztuczny ząb
Gdy radość cię nie wzrusza
Strażackich trąb...
Czarnych myśli kłąb
Rozjaśni, żal ostudzi
Nowina, że jest Ziemia
Najlepszą matką ludzi

Nowina!
Najlepszą matką ludzi

Kochaj szare, lecz swojskie skowronki
Żuczki i bąki, żurawi klucz
Kochaj gniazdo, gdzie rozsiadł się bociek
Kochaj strumyk, co z gór dziarsko pociekł
I jak chrabąszcz majowy dumnie bucz
Gdzie masz klucz, gdzie masz klucz?

Kochaj błękit i chmury, i słońce
I na słońcu leniwe skowrońce
Kochaj kwiecie, na błoniu co błyszczy
Kochaj siano pachnące i wiatr
Kochaj trawę i wiedz, co w niej piszczy
Mowę trawy ojciec znał i dziad
Kochaj świat!

Gdy masz już taką macierz
Bezcenny skarb
Bogactwem swym się naciesz
Trosk odrzuć garb...
Feerią jasnych barw
Dzień każdy cię budzi
Zrozumiesz, że jest Ziemia
Najlepszą matką ludzi

Zrozumiesz!
Najlepszą matką ludzi

Kochaj stare, lecz jare ozime
Prozą i rymem opiewaj je
Kochaj gwiazdy znajome jak siostry
Kochaj wrzosy i wrzosów szum prosty
Wrzos w tym szumie wspomina dawne dnie
Kochaj mnie! Gdzie masz klucz?

Kochaj szosy i dróżki, i drogi
Gwar na drogach i turkot chędogi
Kochaj leśne ostępy i głusze
Kochaj osy i żądeł ich jad
Kochaj wierzby i na nich te grusze
Które ojciec szczepił twój i dziad
Kochaj świat!