Am/C/G/G_E

ZoAmbacz,
tysiące ludzi z lodu,  C 
siedzi na schodach   G 
i w miejskim słońcu isGkrzy się.          E 

Widok,
zapiera dech.
Trudno obojętnie przejść.
Tłum,
gapi się.
Chce mieć,
choć kilka zdjęć.

Zobacz,
topnieją ludzie z lodu.
Tracą rysy,
powoli w słońcu garbią się.

Stań,
do końca patrz.
Nie zobaczysz,
ich drugi raz.

Topią się,
Tracą wdzięk.
Giną gdzieś
rozpływają się.