Ten ponury bar w zimie grzał, Am Dm G
artystów kusił C C/h
W płynie spokój lał w dymem żal, Am Dm G
a z lodem gorycz kruszył C C/h

Klientela wściekła, wielki post C Dm Am
Każdy łajdak wstęp ma, na swój koszt C Dm Am
Kiedy szkło tu pęka, pali most C Dm Am
A na dzisiaj tylko jeden plan C Dm

Byle nie osiągnąć tutaj dna C E
Tu dna

Za czyste sumienie, dziś do dna Am Dm G
do dna, do dna C C/h
Za światło i za cienie też, do dna
do dna, do dna
By było jak dawniej znów, choć raz
aż do dna, do dna
I za tych, co już na dnie są, też do dna
aż do dna, do dna

Ten ponury bar w lecie stał,
duszny, bez złudzeń
Późno, stygł już skwar pusty kadr,
a stołki ciągle cudze

Ktoś szorował ladę, cicho klnąc
Inny szarpnął kable, wysiadł prąd
Gdy butelka pękła, spłonął most
I na dzisiaj tylko jeden plan

Byle nie osiągnąć tutaj dna
Tu dna

Za czyste sumienie, dziś do dna
do dna, do dna
Za światło i za cienie też, do dna
do dna, do dna
By było jak dawniej znów, choć raz
aż do dna, do dna
I za tych, co już na dnie są, też do dna
aż do dna, do dna

Czy wychylisz się by spojrzeć raz
Co na dnie masz?
Czy wychylisz się by spojrzeć raz
Co na dnie masz,

Co na dnie masz, co na dnie masz?