Tam, tam gdzie ręce drętwieją

I tam gdzie wargi kaleczy Ci wiatr

Gdzie wspinasz się po wysokich kamieniach Nigdy nie znajdziesz tam nas



Co dokładnie nazywasz nadzieją

I co znaczy dla każdego z was

Wystarczy w rozpalonych płomieniach

Choć na chwilę zanurzyć czas



Tam gdzie już nic nie ma Zapuścimy korzenie

I znów Zasadzimy drzewa



A tu dzień przed nim droga daleka

I horyzont tam już spotka go noc

Wśród rąk i papierowych dotyków

Nadciąga wielka czarna burza z 4 stron



A my idźmy do źródła samej rzeki

Póki jeszcze istnieje nasz cel

Nie pozwólmy by zamknięto nam powieki

Nie potrzeba nam wiele nie damy się zwieść



Tam gdzie już nic...