Choć góry rzeki słonie i rumaki
blaski klejnoty ludzie głazy drzewa
zdają się tworzyć rodzaje nijakie
każde z nich przecie inną wartość miewa

gdy trzeba dawać głupiec skąpi sknerzy
gdy zaś nie trzeba majętnością szasta
ale źródło w lecie kipi nurtem świeżym
wiosną zaś do dna wysycha i basta

głupi tak mniema że w swym życiu wszystko
osiągnął tylko dzięki swej pilności
liże swą własną juchę stare psisko
lecz zdaje mu się że to szpik jest kości