Nim wieczór zapadnie, zostaniesz rozbitkiem,
Co szuka na morzu wytchnienia i sił,
Co błądzi od burzy do burzy ze wszystkim,
Co wino z Neptunem samym już pił.

Więc słuchaj mej rady, gdy stoisz przy sterze,
Nie wracaj wciąż myślą do miłosnych bzdur.
Ty serce i duszę oddałeś w ofierze
Przestrzeniom, co wichrem się tłuką i grzmią.

I chociaż niejeden zostawił gdzieś miłość,
Co łzami zalana wołała mu: "Wróć!"
Pamiętaj, że Ty los rozbitka wybrałeś,
Co walczy o życie wśród wichrów i burz.
Co walczy o życie wśród wichrów i burz.
Co walczy o życie wśród wichrów i burz...