Nie szukaj drogi, znajdziesz ja w sercu...    Cm C#
Smutna jest knajpa byłych morderców.          Cm C# Cm
Niech Cię nie trwożą, gdy do niej wkroczysz,  Cm C#
Płonące w mroku morderców oczy.               Cm C# Cm
Nieważny groźny grymas na gębie,              C# Cm
Mordercy mają serca gołębie.                  C# Cm
Band, armii, gangów i czarnych sotni,         C# Cm
Wczoraj - rycerze, dziś - bezrobotni.         A#m Cm
Pustką i chłodem wieje po kątach,             C# Cm
Stary morderca z baru szkło sprząta,          C# Cm
Szafa wygrywa rzewne kawałki,                 A#m Fm
Siedzą mordercy, łamią zapałki.               C# G

Czasem twarz obca mignie - i znika,
Zaraz się dźwignie ktoś od stolika,
Wróci nazajutrz z miną nijaką,
Bluźnie na życie, postawi flakon.
Każdy do niego zaraz się tłoczy,
Wkrąg nad szklankami błyskają oczy
I zaraz każdy lepiej się czuje:
Jeszcze morderców ktoś potrzebuje!
Może nareszcie któregoś ranka
Znowu się zacznie wielka kocanka
I wrócą chwile godne zazdrości,
Znów płacić będą za przyjemności.

Znów w dłoni, zamiast płaskiej butelki,
Znany kształt kolby od parabelki.
A w końcu palca wibruje skrycie,
Jak łaskotanie: tu śmierć, tu życie...
Wracajcie, słodkie chwały godziny,
Sławne gonitwy i strzelaniny.
Tak tylko można znowu być młodym -
Zabić - i z dumą czekać nagrody.
W knajpie morderców gryziemy palce,
Żądze nas dręczą i sny o walce.
Ale któż dzisiaj mordercom ufa?
Więc srebrne kule śpią w czarnych lufach.

Zmazując barwy lasom i polom
Mknie balon nocy z knajpy gondolą.
Kiedyś tak jasno, a dziś tak ciemno -
Wroga nie widzę, wroga przede mną.
Rwie łeb od tortur alkoholowych,
Lecz wśród porcelan i rur niklowych
Człowiek się znowu czuje półbogiem,
Bo oto stoi twarzą w twarz z wrogiem.
Kula jak srebrna żmija wyskoczy,
W lustrze nad kranem zagasną oczy,
Ciała morderców skry potu zroszą,
Gdy milcząc ciało za drzwi wynoszą...

Gdy bije północ!