Stara babcia i przechera
Gdy wiosenny wieje wiatr
To na miłość jej się zbiera
I ubywa kopa lat

Z dziadka także próchno leci
Lecz gdy ujrzy nóżki dwie
To ślepkami jeszcze świeci
Gotów znów zakochać się

Nie pomogą żadne cuda
Ani zapach wonnych róż
Miłość nigdy się nie uda
Kiedy starość przyjdzie już

Bo co młode, do starego
Nie pasuje - próżny trud
Wszyscy się uśmieją z tego
Nie pasuje z octem miód

Gdy mąż stary, żonka młoda
Każdy chyba przyzna mi
Dla przyjaciół to wygoda
Ona kocha, a on śpi

Gdy mąż młody, żona stara
Jemu tylko nie jest źle
Przyjaciółek przy nim chmara
Ona śpi, on kocha się

A gdy są oboje młodzi
To sen słodki im się śni
Amorowi się powodzi
I jak w bajce płyną dni

Więc zastanów się, człowieku
Zanim zdecydujesz się
I w miłości licz się z wiekiem
Jeśli nie, to będzie źle