To dla ciebie, ukochana ziemio,
stoją czołgi na rozstajach dróg,
to dla ciebie pałki i więzienia,
i obozów zardzewiały drut.
Twoi dzielni chłopcy i synowie
pokazali ci podkuty but
i złożyli w hołdzie narodowi
beznadzieję, terror, strach i głód.

Zrujnowany kraj,
sponiewierany kraj,
wynędzniałe i miasta, i wioski,
umęczony kraj,
okaleczony kraj,
zmarnowany, jedyny nasz, polski.
Zrujnowany kraj,
umordowany kraj,
splugawione i godło, i barwa.
Zrujnowany kraj,
zakneblowany kraj,
nasza godność, nadzieja i sztandar.

Ponad tobą, ukochany kraju,
rozpostarły wrogie moce złe,
zamiast orła bieli nieskalanej,
czarnej wrony faszystowskiej cień.
Nie zapomni nawet sto pokoleń,
pielęgnując w sercach święty gniew,
że na waszą i naszą niewolę
polski żołnierz przelał polską krew!

Zrujnowany kraj,
sponiewierany kraj,
wynędzniałe i miasta, i wioski,
umęczony kraj,
okaleczony kraj,
zmarnowany, jedyny nasz, polski.
Zrujnowany kraj,
umordowany kraj,
splugawione i godło, i barwa.
Zrujnowany kraj,
zakneblowany kraj,
nasza godność, nadzieja i sztandar.