WIATRAK - kochane ludzie,                    G D
To stara Świna i my tu, w tej budzie,        B7 Em
To herbacianych kliprów echo z dawnych lat,  G C
Gdy jeszcze taki się ogromny zdawał świat.   A7 D

WIATRAK - ludzie kochane,
Tu pachnie solą, morzem, łajbą i zejmanem,
To są wspomnienia z tych prawdziwych pięknych dni,
Gdyśmy na ryby lub na żagle w morze szli.

WIATRAK - ludzie kochane,
To z pelagicznej sieci liny poplątane,
To kilkadziesiąt ton na dobę wielkich ryb,
To stara łajba i błyszczący slip.

WIATRAK - ludzie kochane,
To piękny hals, gdy współpracuje grot z bezanem,
To przyprawiona morską solą fal pieszczota,
Kiedy "gałązki" przypalają się od szota.

WIATRAK - nie miele zboża,
To nasze sprawy, nasze święto ludzi morza,
To zasapane w porcie statki białej floty,
To holowniki, barki, pchacze, wodoloty.

WIATRAK - moje grubaski,
To są żeglarzy, marynarzy nocne wrzaski,
To rozśpiewany, przyjacielski krąg,
To zdarte gardła i opuchlizna rąk.

WIATRAK - ludzie kochane,
Zamieni nord-westowy wiatr w nocne śpiewanie,
Zaplącze w strunach od gitary śmiech i łzy...

...Bo WIATRAK - ludzie kochane...
Bo WIATRAK - ludzie kochane...
Bo WIATRAK - ludzie kochane...
To My!