Moja – bo jak cię nazwać w taką noc bezsenną,
moja – bo przecież czyjaś musisz być na pewno,
moja – bo kto tak chodzi za tobą po ciemku.
moja – wystarczy sięgnąć, by cię dotknąć ręką.

Niebo nad nami za małe,
za ciasne nasze pokoje,
ja już po ciebie nie stoję,
ja już się przecież dostałem.
Nie ma już nocnej tęsknoty,
nie ma powodów do smutku,
pod naszym oknem cichutko
koty się włóczą po nocy, moja.

A to ma znaczyć, że nie wyjdziesz stąd dziś,
moja – chyba wiesz o tym, chyba się pogodzisz,
moja – bo przecież każda czyjaś w końcu bywa,
moja – czy mi wolno tak cię teraz nazywać?

We śnie tym cichym i białym
przeglądam się niby w lustrze,
jaj już cię przecież dostałem,
ja już cię przecież nie puszczę.
Nie ma tęsknoty i głodu
i białej nocy już dość mi,
a jeszcze nie ma powodu
do tej największej radości
– czy moja?
– czy moja?