W tych pięknych miastach uczymy się znów pragnienia
Jak własnej twarzy w oknach wielkich magazynów
Zabieramy je ze sobą jak gładkie kamienie
Wytoczone w strumieniu, który przez nas przepłynął

Zabieramy je ze sobą - pragnienia i twarze -
Nocą w blasku neonów na brzeg naszych wierszy
I rzucamy przed siebie, póki świt nie uderzy
I wstanie dzień jak bruzda wyorana w powietrzu

W tych pięknych miastach uczymy się znów pragnienia
Jak własnej twarzy w oknach wielkich magazynów
Zabieramy je ze sobą jak gładkie kamienie
Wytoczone w strumieniu, który przez nas przepłynął