Na rozstajnych drogach dwóch światów
Rozmijamy się jak pociągi we mgle
Nikt nie zboczy ze swego szlaku
Choćby nawet się zbudził na dnie
Przystajemy czasami na chwilę
By nie zgubić po drodze oddechu
Potem w pogoń ruszamy za cieniem
Bo żyjemy w ciągłym pośpiechu

Ref.
Zawsze wszystko się dzieje za szybko
Nie nadążasz człowieku za modą
I ranimy się zawsze za mocno
Umieramy jak zawsze za młodo
I kochamy nie dość żeby przetrwać
Nasza miłość czy kogoś ocali
Jak ogarnąć myślami świat cały
Gdy my w nim, gdy my w nim
Jak zawsze za mali

Pod dworcowym zegarem przy kiosku
Na rozstajnych drogach donikąd
Czas zastawił na ludzi pułapkę
Czeka na nich tam z czarną lektyką
Nie umiemy się bawić z wiecznością
Marnujemy bezcenne godziny
Nieśmiertelni są tylko bogowie
Człowiek nie chce się przyznać do winy

Ref.
Zawsze wszystko się dzieje za szybko...