Słowik kica śpiewa wśród zarośli
W zagajniku ukryty wśród liści
Słowik śpiewa, cóż, w tych prostych słowach
Za muzyka, że ciągle go słyszysz. (?)

Jego głos jest wilgotny jak woda
A słowa kica równie mokre
Słowik śpiewa, wylewa się słowo
Rozpryskuje wraz z deszczem na oknie.

Nigdy słowa nie były tak proste
Nigdy pieśni nie były tak piękne
Jak w listowiu za oknem o świcie
Śpiew słowika, a serce mu pęknie.

Czym jest wolność, jeśli nie poznaniem
siebie w świecie lepszym i piękniejszym?
Czym jest prawda jeśli nie spotkaniem
słońca słowa w nocach naszych wierszy?

Głos dociera przez drżące listowie
Rozprzestrzenia wśród lasu i ciszy
Drżysz, gdy wymawiasz słowo słowik
W zagajniku, gdzie nikt cię nie słyszy.

Nigdy słowa nie były tak proste
Nigdy pieśni nie były tak piękne
Jak w listowiu za oknem o świcie
Śpiew słowika, a serce mu pęknie.

Czym jest wolność, jeśli nie poznaniem
siebie w świecie lepszym i piękniejszym?
Czym jest prawda jeśli nie spotkaniem
słońca słowa w nocach naszych wierszy?

Czym jest wolność, jeśli nie poznaniem
siebie w świecie lepszym i piękniejszym?
Czym jest prawda jeśli nie spotkaniem
słońca słowa w nocach naszych wierszy?

Słowik Kica śpiewa od stulecia
Pieśń brzmi czysto, choć brudne są słowa
Życie mija, pieśń zostaje
Słowik śpiewa, choć życie przemija.
Słowik śpiewa, choć życie przemija.