Historia szafy grającej sięga szalenie
daleko, mianowicie przynajmniej
trzy metry w dal i do tyłu.
Zaczęło się to niezwykle prosto i prymitywnie.
Pierwsze objawy ciągot tego typu
obserwujemy już w epoce jaskiniowej.
Wtedy to była zwykła jaskinia grająca,
niewygodna i przeciekająca.
Szybko z niej zrezygnowano,
bowiem gospodarze słuchając stali na dworze.
W epoce kamienia łupanego obserwujemy
wielki blok kamienny, w którym coś łupało.
Prawdziwa szafa grająca powstała w epoce romantyzmu.
Wtedy to jedna pani wysłała swego
męża na delegację.
Podczas gdy jej mąż delegował,
ona miała kochanka.
Mąż wrócił wcześniej...
Żona się przestraszyła...
Schowała kochanka do szafy...
Kochankowi w piersiach grało...
Mąż nie był głupi opatentował ten pomysł
i stąd właśnie mamy szafę grającą.