W ostępach Białowieży
Zaszywszy się jak bóbr
Od świata się odgradza
Żerdkami mądry żubr

Żuberku, ach, żuberku
Przemyślny nasz żuberku
Żuberku, ach, żuberku
Ty zmyślny żubrku nasz

On nam z pomocą bieży
Nie szczędząc własnych dóbr
I trawkę na nalewkę
Nam daje mądry żubr

Żuberku, ach, żuberku
Przemyślny nasz żuberku
Żuberku, ach, żuberku
Ty zmyślny żubrku nasz

A gdy nas już nie stanie
Poza dwudziesty wiek
On zawżdy się ostanie
Radosny dzierżąc bek

[2x:]
Żuberku, ach, żuberku
Przemyślny nasz żuberku
Żuberku, ach, żuberku
Ty zmyślny żubrku nasz

I to by było na tyle!