W brudnym Gmświcie smutnych Cmmiast
pełnych Fwiatrów bezliBtosnych
mignie Cmczasem twoja Gmtwarz
jak nieD# pewne mgnienie wDiosny.
W przystanGmkowy, zmięty Cmtłum
jakby Fcisnął ktoś dla Bżartu
bzu biaCmłego bukiet Gmlub
same D# najszczęśliwsze kDarty.

Ref.:
Matką Gmgłupich cię nazwali, naCmdziejo!
Ludzie Fpodli, ludzie mali, naBdziejo!
Choć się z Cmciebie natrząsają, głośno Gmśmieją,
ty nas D# jedna nie opuszczaj, nadDziejo!
Prowadź Gmnas, naCmdziejo,
w Fciemny czas naBdziejo!
W mrocznej Cmmgle wyGmczaruj
D# i---Dskrę Gmwiary.

Gdy fałszywych fanfar dźwięk
zgaśnie w dali tak jak żagiel
i wypełni głuchy lęk
zakamarki duszy nagie,
gdy już tylko walić w mur
z dzika pasją pozostaje,
nie przesadzaj, odłóż sznur,
ona istnieć nie przestanie.

R:
Matką głupich cię nazwali, nadziejo!
Ludzie podli, ludzie mali, nadziejo!
Choć się z ciebie natrząsają, głośno śmieją,
ty nas jedna nie opuszczaj, nadziejo!
Prowadź nas, nadziejo,
w ciemny czas nadziejo!
W mrocznej mgle wyczaruj
iskrę wiary.