On padł kopytami szybkimi w bruk wbity         Am
Przemknęły, trzask żeber i spokój              Em G Am
A wszyscy mówili – on bytem zabity             Am G
Rodzinie on solą był w oku                     G Em Am

Pieśń życia co płuca na strzępy mu rwała       Am
Miłością w niej wszystko dyszało               Em Am
A wszyscy mówili – choroba zżerała             Am G
Nikczemne i słabe to ciało                     G Em Am

On żył w samotności, bezgwiezdna ponowa        G F
Spowiła go z wyroku losu                       G C
A wszyscy mówili – po prostu zwariował         Dm C Dm Am
Śmierć – czyż to na życie jest sposób          Dm G Em Am

W nim ból bezgraniczny rozgorzał jak rubin     Am
Wśród tych, co zapadli na śpiączkę             Em Am
A wszyscy mówili - alkohol go zgubił           Am G
On umarł na białą gorączkę                     G Em Am

Wciąż twarzą w twarz z losem okrutnym na nowo  G F
Na beton wraz z piórem, do błota               G C
A wszyscy mówili - tak skończyć ze sobą        Dm C Dm Am
To absurd, to zwykła głupota                   Dm G Em Am