Em B7 Em B7 Em B7 Em B7

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem   Em B7/Fis
Z obolem ojczyzny pod głazem języka         Em B7/Fis
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa         Em B7/Fis (Em B7/Fis)

Bo wielka wrzawa po tej stronie rzeki
Gasną subtelne odcienie milczenia
Grzmot fajerwerków tłumi światła strunę

Odpływasz w płaski wizerunek rycin,
Który umiałeś być Panem Cogito,
Miastem, pamięcią i śladem na śniegu

Więc jakiż z Ciebie partner dla nas — żywych
Niezakończonych, więc jeszcze wszechmocnych
Nienasyconych piołunem zdobyczy?

Będziemy zatem rozszarpywać schedę          C G0
Słów przemyślanych, myśli przebolałych      Am Em
Każdy dla siebie, każdy podług siebie       C G0 B7 Em (B7/Fis)

Tak się zbroimy Twoim arsenałem             C G0
Przeciwko sobie i przeciwko Tobie           Am Em
Bo tylu nas przecież jest — a spadek jeden  C Am B7 Em (B7 Em B7)

Zsiwiałe drzewo z korą krwi Marsjasza
Pójdzie na opał traktatów o sztuce
Wyjałowionych z pamięci i bólu

Wierność skrzywdzonym, która nie przebacza
Ale potrafi współczuć i rozumieć
Przyjmie służbę w sztabach prokonsulów

Co ulepione — będzie potrzaskane            Em B7/Fis B7
Co ukochane — spłynie w zapomnienie         Em B7/Fis B7
Co da się pożreć — zostanie pożarte         Em E0 B7 Em (B7/Fis)

Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem        Em Em/G Am B7
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie           Em Em/G Am B7
Tylko żurawia krzyk trwogi nad ranem        Em Em/G Am B7
Obudzi czyjeś bezsilne cierpienie           Em Em/G Am B7
Jedyne Złote Runo czegoś warte              C B0 Am B7 Em (B7/Fis)

Teraz, kiedy leżysz w czółnie pod całunem   Em B7/Fis
Z obolem ojczyzny pod głazem języka         Em B7/Fis
Wszelka rozmowa jest już niemożliwa         Em B7/Fis Em