O świcie wydmy ściągają na siebie             Em
Skośną poświatę z pobliskiej pustyni          Bm
Co cienie kładzie na brzeg oceanu.            Am Bm Em
Słońce promieniem w wodorostach grzebie       Em
Cherlawy wietrzyk o smaku brzoskwini          Bm
Chcąc nie chcąc łyka zdrową porcję tranu.     Am Bm Em

Dzień się rozkłada w rozpustnej spiekocie     C
Poci się blaskiem zakrzepłych kryształów      G
Ocean stoi obrócony w niebo.                  Bm Em
Rozkwitłe w skałach wapienne paprocie         C
Zajawą cienia pęcznieją pomału –              G
Słychać, jak rośnie skamieniałe drzewo.       B7 Am Em

Zmierzch nad widnokres kościołem wystrzeli    Em
Zawiesi miasto z płonącej tkaniny             C G
Na krótki pacierz, póki słońca zachód         Cm Am B7 Em
Falą jedwabne prześcieradła ścieli;           C
Fioletem błysną płynne seledyny,              G
Sunąc z szelestem szorstką skórą piachu.      Cm B Am (Em)

Tak czas się bawi chwilą z oceanem,           Cm D Gm
Niepomny pierwszej, nieświadom ostatniej –    D# D7
Zawsze trafiając we właściwą strunę.          D# D7 Gm (Cm D)
Chociaż już wszystko było powiedziane         Gm Gm7/F Gm6/Dis (Gm0/Cis)
Tyle już razy – ile ust i natchnień –         Cm Cm7/B Am0 D
Powiem raz jeszcze na własny rachunek:        Cm B Am (Em)

Można żyć pięknie wierząc w życia szczerość,  Em
Która ocala, lub obraca wniwecz,              Bm
Że nie zabraknie świtów, dni i zmierzchów     Am Bm Am (Em)
Z ostatnim włącznie, po którym dopiero –      C
Jak mówią – zacznie się życie prawdziwe…      G
Chyba stęsknione za tym, które pierzchło.     Cm B Am
Jak mówią – zacznie się życie prawdziwe…      G
Chyba stęsknione za tym, które pierzchło.     Cm B Am (Em)