Musi być jakieś Piekła Piękno,        Em F
Rumiana jędrność rajskich jabłek,     Em F
Wobec którego dusze miękną            Em F
I same giąć się chcą przed Diabłem.   Em F Em

Musi być jakaś w Piekle łatwość,      Am B
Amnestia z bólu wątpliwości,          Am B
Że nam odmówić przyjdzie rzadko,      Am B
Gdy Pan Ciemności prosi w gości.      Am B Am

W piekielnej czerni i czerwieni       Em F
Musi potęgi być wcielenie,            Em F
Że – nawet jako potępieni –           Em F
Chwalimy się jej współtworzeniem.     Em F Em

Musi być piekło nader szczodre        Am B
W Łaskę słabości, co jest cnotą –     Am B
Że dusze piękne, mądre, dobre         Am B
Dumne są, służąc mu z ochotą.         Am B Am

Musi mieć wreszcie na rozkazy         Dm C
Tłumy szczęśliwych piekłofilów,       Dm C
Byśmy kpić mogli z tych – bez skazy:  Dm Am
Tak was niewielu! A nas – tylu!       F E7 Am
Tak was niewielu! A nas – tylu!       F E7 Am
Tak was niewielu! A nas – tylu!       Am B E7 Am (E7 Am)