Em

Jak tu wyrywać murom zęby krat,                B7 Em
Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa?              Em B7 Em
Jakże gnijącym gruzem – grzebać stary świat,   Am B7 C
Kiedy nowego nie ma czym i – na czym stawiać?  Em B0 B7
O czym dziś na podwórku śpiewać                C B7 Em
Liszajom obsuniętych ścian,                    C B7 Em
Gdzie nawet skrawek nieba ziewa                Am B7 C
Na widok tych – śmiertelnych ran?              Em B0 B7

We wklęsłym bruku tylko lśni                   B7 Em
Wieczna bez dna kałuża – i                     B7 Em
Widać w niej groby, groby, groby               Am Em
Pod całunem naszych dni.                       B0 B7 Em

Historia się zmieniła w mułu mur,              Em B7 Em
W którym ugrzęzną myśli, wzrok i dłonie.
Staruszek w czerni przed kapliczką łzawy chór
Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie.
Wieczne światełko tli się jeszcze,
Grzeje się w nim w słoiku kwiat,
A za zamkniętą bramą – przestrzeń
Ślepej uliczki w wielki świat…

We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża – i
Widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni.

Napis na murze dłużej tutaj trwa               Em B7 Em
Niż człowiek, co wydrapał go z wieczora:
Pół wieku dni podobnych do każdego dnia
Na śladach kul – tych z wojny i tych z wczoraj…
Ot, co zostaje z wielkiej rzeki
Myśli, zapachów, głosów, barw:
W murach podwórka er zacieki,
W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół –
W uścisk gliny, w pleśni plusz
Pomiędzy groby, groby, groby,
Których dawno nie ma już…

Droga stąd już tylko w dół –
W uścisk gliny, w pleśni plusz
Pomiędzy groby, groby, groby,
Których dawno nie ma już…