Warczą bębny ludożerców na Wyspach Szczęśliwych,                      Em
Idziemy, misjonarze starych prawd, brzegiem oceanu                    Em
Kto z nas pierwszy przyjmie rytualny rytm za swój?                    Em
Kto uzna władzę oszalałych szamanów?                                  Em

Kadzie wódki, tłum, tłum, łomot, łomot, łomot                         Fm
Jesteśmy, jak się zdaje, zupełnie bezbronni                           Fm
Oto spełniona przepowiednia nie przynosi chwały                       Fm
Ogień, krew ofiar, wieszcze nieprzytomni                              Fm

Będą nas poić dzikie kobiety o bezwzględnych ciałach                  F#m
Śmiejąc się z naszych mdłości, strachu, zaklinania                    F#m
Pijani będziemy krzyczeć, kładąc dłonie pod pałki bijących w bębny    F#m
Lecz – powiedzmy – złoty ząb zatrze w ich pamięci największe kazania  F#m

Zmuszą nas, byśmy pierwsi pili żółć zarzynanego jeńca                 Gm
Będziemy też spać z żoną wodza, po czym męskość zostanie nam odjęta   Gm
Każdy nasz ruch okaże się słowem w zapadającym wyroku                 Gm
Gdy zapadnie zmrok, święto naszej śmierci będzie rozpoczęte           Gm

Wzmoże się huk, po czym błyśnie święte ostrze grotu                   G#m
Którym wykroją nam serca – po to na przykład, żeby spadły deszcze     G#m
Gdyby nazajutrz spadły, byłby powód jeszcze                           G#m
Do gorzkiego śmiechu znad nieba pełnego łomotu                        G#m

Warczą bębny ludożerców na Wyspach Szczęśliwych                       Em
Idziemy, misjonarze starych prawd, brzegiem oceanu                    Em
Kto z nas pierwszy przyjmie rytualny rytm za swój?                    Em
Kto uzna władzę oszalałych szamanów?                                  Em