Król bal wydał dla swoich dam.        Am Dm Am (E)
Król bal wydał dla swoich dam.        Am Dm Am (E)
- Damy dworu mego ujrzeć muszę        Dm E
I pierwsza z nich, którą ujrzał pan,  Dm Am
Zachwyciła jego duszę.                Dm E Am (Am Dm Am E)

- Markizie mój, powiedz ty mi,
- Markizie mój, powiedz ty mi,
Z ciekawości wręcz cały płonę:
Kim jest ta dama gładkiej płci?
- Wasza Wysokość, to ma żona.

- Tyś bardziej szczęśliwy niż ja,
- Tyś bardziej szczęśliwy niż ja,
Gdy ci los zesłał żonę tak piękną,
Dusza ma już z tęsknoty łka,
Oddaj, proszę, jej rękę!

- Gdyby ktoś inny rzekł słowa te,
- Gdyby ktoś inny rzekł słowa te,
Żądałbym satysfakcji od razu,
Lecz jeśli sam król prosi mnie,
To prośba jego - rozkazem!

- Skąd gorycz i żal w mowie twej?
- Skąd gorycz i żal w mowie twej?
Jeśli oddasz mi rękę Konstancji,
Uczynię ciebie w armii mej
Wielkim marszałkiem Francji.

- Na wiek żegnaj, miłości ma!
- Na wiek żegnaj, miłości ma!
Żegnaj, moja kochana Konstancjo!
U króla służba zaszczytna twa,
U majestatu Francji!

Królowa w zawiści swej,
Królowa w zawiści swej
Wpięła damie kwiat róży w kryzę,
I woń zatruta róży tej
Ścięła nić życia Markizy.