Już tylko jeden został buszu skrawek           Em Am Em
U dwóch państw dzikich gorącej granicy.        Em Am Em
Tam, gdzie gorylom stworzono enklawę           C#0
W której pigmejscy rządzą przewodnicy.         B7
Gorylich rodzin sto, dwieście - nie więcej     Em Am Em
Można obejrzeć za twardą walutę                Em Am Em
Wraz z przewodnikiem wchodząc w dżungli serce  C#0
Na rutynową przetartą marszrutę.               B7

Gdy się rodzinę w jej gnieździe zaskoczy       Em Am Em
Matka spogląda z czujną nieufnością            Em Am Em
Zanim spokojem podejdą jej oczy                C Am
Gdy europejski strój ujrzy na gościu.          C#0 B7
Dzieci podchodzą, ludzkie strojąc miny         Em Am Em
Ufne ku obcym odwracają twarze,                Em Am Em
Zerkając czasem na ojca rodziny,               C Am
Czy ich za taką śmiałość nie ukarze.           C#0 B7 Em

Lecz on na wszystkich spogląda z godnością
Nie tknie słodyczy, choć dawno nic nie jadł.
Siedzi jak bożek - wpółskryty w zaroślach
I tylko z oczu nie spuszcza Pigmeja.           B7 Em
Pigmej pijany, z miną wyższej rasy,
Mówi, że szał je czasami ogarnia
I trzeba wtedy przetrzebić te lasy
Wówczas turystom wstępu się zabrania.

A potem spokój, starczy nawet kija
Lecz gdy odejdą obcy i tutejsi
Słychać je z dala w labiryncie lian.
Długo i żałośnie biją się w piersi.            B7 Em