Nauczono nas rozsądku, lekcja trwała parę lat.             Am
Już nam nikt za życia nie obieca raju!                     Am E
Znów jesteśmy na początku, a w majątku – kilka dat         E
Tworzy dzieje nieistniejącego kraju.                       E Am
Tylko ludzie – mali ludzie – którzy też chcą przecież żyć  Am
W sny spychają niepraktyczne swe fantazje.                 A7 Dm
Nić owija nasze serca, które – żeby jeszcze bić –          Dm Am
Historyczną znowu muszą mieć okazję!                       F E Am

Ale za to w głowach ład trafną miarą mierzy świat,         Dm Am Dm Am
Wie, co stracił, a co ma, z czego stworzyć coś się da      Dm
Tymczasem –                                                E
Bez okrzyków i bez krwi, bez przełkniętej smaku łzy,       Dm C Dm Am
Bez ochoty i bez sił, bez oręża, co by tkwił               Dm Am F
Za pasem –                                                 E
Z nicością w garści                                        Dm (E)
I coraz starsi.                                            Am

Aż zakipi w nas gar wrzątku i naukę trafia szlag.
Skąd ten żar, którego nie da się wystudzić?
Znów jesteśmy na początku, a w majątku – kilka dat
Tworzy dziejów przyszłych kształt – tych samych ludzi!
Właśnie ludzie – wielcy ludzie – którzy też chcą przecież żyć
W życie zamieniają senne majaczenia –
Serca same z siebie biją, pęka niewidzialna nić,
Zwłaszcza że nie mają nic już do stracenia!

Ale za to w głowach szum, głów nieprzeliczony tłum         Dm Am Dm Am
Wie, że to z zegarem gra, więc zdobywa co się da           Dm
Tymczasem –                                                E
Z euforią i bez tchu, sny bez snów – więc też bez snu,     Dm C Dm Am
Ze szczęśliwym błyskiem łzy, a gdy trzeba, nawet z krwi    Dm
Zapasem…                                                   E
Z tarczą godności                                          Dm (E)
I coraz młodsi.                                            Am

Tak jest zawsze, bez wyjątku, było tak i będzie tak,       Am
Choćby wszystkich to gniewało czy śmieszyło.               Am E
My bez końca na początku, z dwojga złego lepiej wszak      E
Mieć przed sobą wszystko – co by to nie było!              E Am
Bo my – ludzie, zwykli ludzie – chcemy przecież tylko żyć  Am
Po wybranej dobrowolnie – przez nas – stronie!             A7 Dm
Zamiast wszystko mieć za sobą i przed sobą nie mieć nic…   Dm Am
Prócz pewności, że to już naprawdę – koniec.               E Am (A7)
Zamiast wszystko mieć za sobą i przed sobą nie mieć nic…   Dm Am
Prócz pewności, że to już naprawdę – koniec.               F E Am