Znad chmur i wiatrów patrzę – szary cherub   Em
Tam, gdzie poranny głód na sytość liczy      Em
Ta czasza świata, własność mej źrenicy       Em
To nieskończona geografia żeru               Em B0 Em

Widzę na pyskach krwi zaschniętej sadze
Ale nie wnikam w wasze małe zbrodnie
Pragnę swą godność władcy pełnić godnie
Taki porządek rzeczy mi dogadza

Kto się nigdy nie otarł o mord               C D G
Tego nie tyczy edykt orła                    Am B Em

Nie martwię się także o inne zwierzęta
Zmysły je ostrzegą, barwy ciał ukryją
By głód zaspokoić starczy ruszyć szyją
A w strachu jedyna do życia zachęta

Nie dzielę się więc z nikim. Kości moich łupów
Nigdy tknąć nie śmie chciwy pysk szakala
Bieleją jak berła na wysokich skałach
Skąd wiatr zbiera zaduch, w którym leżą, trupi

Mój krzyk słychać rzadko, lecz wtedy drżą wszyscy
Nie wiedząc, czy godów idzie czas, czy śmierci

Jedna jest istota prawdziwie bezbronna
Przez busz się przedziera, chrapliwie złorzeczy
Naga – o każdą się gałąź kaleczy
Na dwóch słabych nogach i nieopierzona

Lecz idzie uparta, mała i złowroga           Em
Tym bardziej zawzięta, im bardziej zmęczona  Em
Wiem, że ona jedna może mnie pokonać         C D G
Ale na szczęście bierze mnie za boga         Am B Em