Dajcie mi proszę, co łaska          Am G Am
Żebrak - też człowiek do diaska!    Am G Am
Śpiewać już nie mam siły            Dm E7 Am
Żarty mi się skończyły              F E7 Am

Siedzę na placu Zamkowym            Am E
Z tym, co na plecach zostało        E7 Am
Sięgam po rozum do głowy            A7 Dm
Lecz rozum by żyć - to za mało!     B7 E
Tłuką o pierś resztki serca         Am E
Serce nadzieją frymarczy            E7 Am
Lecz - może jestem oszczerca -      A7 Dm
Serce - by żyć - nie wystarczy!     B7 E

Dajcie mi proszę, co łaska
Żebrak - też człowiek do diaska!
Śpiewać już nie mam siły
Żarty mi się skończyły

Mówią mi - wstań i zapracuj!
Raz jeszcze zakasz rękawy
Albo zabieraj się z placu
Bo szpecisz piękno Warszawy
Tu zagraniczni turyści
Widzieć chcą cud odbudowy
A ty wrażenia im niszczysz
Żebrząc na placu Zamkowym

Dajcie mi proszę, co łaska
Żebrak - też człowiek do diaska!
Śpiewać już nie mam siły
Żarty mi się skończyły

Gdybym łez trochę miał jeszcze
To bym nad sobą zapłakał
Kto dziś pamięta w tym mieście
Że to ja budowałem barbakan!
Człowiek bez daty urodzin
Człowiek bez dnia swych imienin -
Życie oddałem urodzie
Renesansowych kamienic

Dajcie mi proszę, co łaska
Żebrak - też człowiek do diaska!
Śpiewać już nie mam siły
Żarty mi się skończyły

Nigdy nikomu nie znany
Po łokcie w glinie i w piachu
Ryłem, jak kret tresowany
Tunel na Trasie Wschód-Zachód
Jakby mi było za mało
Pracy do grobowej deski
Póki sił jeszcze starczało
Stawiałem Zamek Królewski

Dajcie mi proszę, co łaska
Żebrak - też człowiek do diaska!
Śpiewać już nie mam siły
Żarty mi się skończyły

Nie mówcie więc, że coś niszczę     Am E
Nie mówcie mi, że coś szpecę        E7 Am
Bo moje ręce są czystsze            A7 Dm
Niż wasze myśli i serca             B7 E
Tkwić chcę tu duszą i ciałem        Am E
Spróbujcie mi to odebrać!           E7 Am
To miasto - ja zbudowałem           A7 Dm
By mieć na starość gdzie żebrać...  B7 E Am

Dajcie mi proszę, co łaska
Żebrak - też człowiek do diaska!
Śpiewać już nie mam siły
Żarty mi się skończyły