DDawni fornCale majDątku,C pDrzywiązCani do niDego C 
BDardziej niż kGaże rozsCądek, głGód miejscowe prDawo C  D  C 
RDabCy tej ziDemCi, wygnDani z niej włCaśnie dlatDego C 
ZwrDacam się dGo was - dwCorski pisGarczyk i pDachoł  C  D  C 
Na tBmyle tu niewEmażny by grDać odważnAegDo


Do czworBmaków przywykli jak do pięknych F#7 domów
Ci, co przBmyszli na wasze, jeszcze ciepłe mF#7 iejsca
Pijąc kłBmócą się, kłócąc - nie ufają nF#7 ikomu
W nocy gBmardła pełne piekącego szczEęściAa
NarzBmekać, nienawEmidzić, klDąć na ekonAomDów. C  D  C 


Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną
Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota
Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna
Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota
Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach

DwBmór stoi jak sF#7 tał - siedlBmisko wróbli i kuF#7 kułek
(Chociaż plBmotka i wróżba przyszłość jakąś tu stF#7 warza)
BmW zmatowiałych saF#7 lonach,Bm gdzie się niegdyś sF#7 nuły
KarmiBmone pamięcią duchy przEodków gospodAarza
Ciągle w mBmodzie kEmolumny i Dobce statAuy! D  C 

Zwykłe słowa wyszły już z użycia
Wielkimi porozumieć nie można się wcale
Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie
Pan ręką pokazuje mu graniczne pale
Za którymi znikliście wy - wygnani w przeżycie

BmWidzę was F#7 nieraz, kiedy twBmarz ukryję w dF#7 łoniach
MBmacie przynajmniej wasze chlubne ponF#7 iżenie
Gdy, wygnBmanym, łuk Ziemi ojczyznę przesF#7 łonił
CiBmągle taką samą w waszym zapatrzEeniAu
StoBmicie w oddEmali nDa wysokich kAoniDach  C  D