Wszystko со nasze
(Sł. Ignacy Kozielewski i Olga Drohanowska, motyw: "Na barykady")

Wszystko, co nasze Polsce oddamy
W niej tylko życie, więc idziem żyć!
Świty się bielą, otwórzmy bramy,
Hasło wydane: wstań, w słońce idź.

Ramię pręż,
Słabość krusz,
Ducha tęż!
Ojczyźnie miłej służ!
Na jej zew, w bój czy trud
Pójdzie rad harcerzy polskich ród!

Czynem bogaci, myślą skrzydlaci
Z płomiennych serc uczyńmy grot.
Naprzód wytrwale! Śmiało! Zuchwale!
W podniebne szlaki skierujmy lot.

Ramię pręż...

Po ziemi naszej roześlem harcerzy,
Pobudką zagrzmią “Zbudź się, prawdzie służ!"
I wszystko wstanie, w krąg się rozszermierzy,
Ву Matkę Polkę osłonić wśród burz.

Ramię pręż...

W wolności życie, tylko w niej krok dumny,
Nic, że daleka - przecie dojdziem doń.
I przyjdzie chwila, pierwszy szereg z trumny,
W słońcu rozzłoci podniesioną skroń.

Ramię pręż...

Niech płoną serca! Niech płoną wici!
Od ócz płonących zginie nocny mrok.
Ujrzy Ojczyzna - w zwarte szyki zbici,
Idziem и rozkazem: “Czuwaj! Równaj krok!"

Ramię pręż...

“Matko idziemy! W tej nocy czuwamy!
Równamy błędy! Budzimy ze snów!
Przeciw Twej śmierci z nas sypiemy tamy -
Wytrwale czekaj, Matko, wskrześniesz znów!"

Ramię pręż...

Z przeszłości smutek dłonie nasze pęta,
Słabość zatruwa hańbą milion dusz.
Ale ze zgrozą targamy te pęta -
Toż hasło życia brzmi: “Twe smutki krusz!”

Ramię pręż...

Dotąd byliśmy żelazem... kajdany
Z niego kowano - my bądźmy jak stal!
W miecze przekujmy ten łańcuch z łez lany,
W miecze, jak krzywda ostre, polski żal.

Ramię pręż...

Naprzód! Z piosenką о kochanej ziemi
Idziem, jak fala, zalać polski świat,
Policzyć wszystkich, со nie są nam niemi,
Odtrącić wszystkich, kto nie jest nam brat.

Ramię pręż...

Baczność! Ojczyzna tego marszu słucha!
Równaj szeregi, czuj, prezentuj broń!
Król - Duch nas widzi - schyl sztandar przed Ducha,
Naprzód! Wysoko podnieś! Nieść wysoko skroń!

Ramię pręż...