Słuchaj nas!
NieBbo jest chore, las mokCnie, w nieFbie dziurawe jest dBno.G7   Cm  F 
PopaBtrz, dziewczyna przy oknCie sieFdzi i gapi się w nBoc. F 
GBdy ją zapytasz, co w okCnie wiFdzi, odpowie ci Bto:G7   Cm  F 
DrzBewa zbierają się w drCogę, słycFhać po nocy ich gBłos:D 

TrzeGmba wreszcie coś postanoFwić,
TrzeGmba ludzkiej położyć krCes zachłaFnności.
DBłużej już czekać nie moCgą, widFząc niepewnym swój lBos. G7   Cm  F 
DrzBewa zwołują się w drCogę, słyFchać po nocy ich gBłos:

Słuchaj D# no, tBy, słuchaj D# no, tFy, z D# tej strony rCmzeBki!
Słuchaj D# no, Bty, słuchaj D# no, Bty, D# po tamtej stCmronie!B 
Chyba jD# uż cBzas, pora, bD# y iśBć, świD# t niedalCmekBi!D 

Gdy wyjdziecie z domów o świcie,
Z domów swoich na drogę, cóż zobaczycie:
Stało się przecież na koniec to, co musiało się stać.
Wielkim zielonym pochodem drzewa ruszyły przez świat.

Słuchaj no ty, słuchaj no ty
Cóż ugasi pożar, gdy cała studnia cierpliwości się już wyczerpała?
Groźnie huczące na wietrze już nie lękają się nas,
Drzewa ogromne jak wieże wchodzą przemocą do miast.

Niebo jest chore, las moknie, w niebie dziurawe jest dno.
Popatrz, dziewczyna przy oknie siedzi i gapi się w noc.