Am Zabiorę ciebie kiedyś Emwłaśnie tam,
Am samolot miękko zejdzie wEm dół
Am i miasto jak muzyczny Gsupersam
 zbudzi Fsześć śpiących Estrun.
Am Taksówka żółta tak jak EmChina Town
Am ruszymy tłumiąc pożar Emserc,
Am w muzykę, która nie zna Gprawd i kłamstw,
F ale jest, ciągle E7jest.

Ref.:
A Nie wszyscy wielcy już przeF#mstali grać,
Bm choć powiał wiatr pogodą Edla bogE7aczy,
A złe czarne fortepiany F#mnie chcą spać,
Bm żyje w nich stary Eblues.
A Na Tin Pan Alley w sklepach F#mdobre dni,
Bm ulicznym grajkom znów się Etutaj E7płaci,
A głośniki dudnią przez oF#mtwarte drzwi,
 szybciej Bmim bije Epuls.

W witrynach nuty z pięćdziesiątych lat,
okładki lekko zdartych płyt,
muzyka, które zawsze kochał świat,
dobrych firm
znany szyld.
Co z tego weźmiesz, to już twoja rzecz,
taksówka wróci z piskiem kół
i znów lotnisko, lot 55,
jeszcze raz
patrzysz w dół.

Ref.:
Nie wszyscy wielcy już przestali grać...